Welnu, de week van opgetogenheid en kwelling is voorbij en het leven is weer normaal geworden - of een nieuw normaal, voor al mijn vrienden, buren, kennissen en vreemden waarover ik in de krant heb gelezen wier kinderen zijn toegelaten tot (of afgewezen) door) hogescholen en universiteiten in het hele land. Ik ben geen arts, maar ik vermoed dat de nationale bloeddruk met vijf punten is gedaald.

Maar nu begint er een andere, minder levensveranderende angst: hoe/wanneer vraag je mensen wat hun kinderen aan het doen zijn?

hoe werkt cat eye nagellak

Stel dat ouder X een vriend is, maar geen goede vriend. Je komt ouder X tegen op school of een feestje of bij een honkbalwedstrijd. Ouder X heeft een laatstejaarsstudent op de middelbare school - we zullen haar Susie noemen - van wie je weet dat ze volgend jaar naar de universiteit gaat. Susie is een goede leerling en heeft waarschijnlijk bij een tiental instellingen gesolliciteerd, van reachscholen tot grote veiligheidsvoorzieningen.

Het raadsel: als je niet naar Susie vraagt, lijkt het alsof het je niets kan schelen. Als je het vraagt, lijkt het alsof je nieuwsgierig bent, morbide nieuwsgierig (aangezien naar veel scholen gaan is) alles behalve onmogelijk , blijkbaar), of - het ergste van alles - competitief.

Maar zie het onder ogen - u wilt het echt weten.

hoe foundation online te kleuren

Dus, wat zeg je ervan? Hé, waar is Susie binnengekomen? is niet aan de orde. Te direct, te agressief. Heeft Susie haar plannen voor volgend jaar gemaakt? is minder direct en waarschijnlijk ok. Heb je het hele acceptatiegedoe van de universiteit overleefd? - zei lachend - is misschien gewoon te schuin om enig antwoord te krijgen. (Opmerking: geen van deze vragen is van toepassing als we het hebben over goede vrienden. Dan is een Oh, mijn God, dus wat is er gebeurd!?!?! prima.)

Ik sta nu voor dit dilemma en het zal tot ver in het herfstsemester duren. Om het even welke raad van ouders verder langs het middelbare schoolproces zou zeer gewaardeerd worden. Mijn lieve oudste is pas tweedejaars op de middelbare school, maar de tijd komt dat ik aan de andere kant van zulke gesprekken sta. En, de kans is groot, alleen meer verward.