gerelateerde items

1 Kinderen denken dat eerlijk betekent gelijk.

En, eerlijk gezegd, volwassenen doen dat ook vaak. 'Oké, oké, jullie mogen elk een roze stift hebben.' Of ( haalt broccoliroosje van een bord en schuift het in eigen mond ): 'Zo, nu heb je hetzelfde bedrag.' Door deze acties leren ouders hun kinderen dat eerlijk gelijk is en ook dat gelijk - of dat nu een aantal speeltjes is of minuten op de iPad - altijd goed is. 'Dat is de kern van het probleem. We trainen onze kinderen om dat te verwachten', zegt Betsy Brown Braun, specialist in ontwikkeling en gedrag van kinderen en auteur van Je bent niet de baas over mij . 'Als een kind schreeuwt: 'Dat is niet eerlijk!' ze bedoelt echt: 'Ik wil alles wat hij heeft. Ik ben niet blij met wat er net is gebeurd. Ik heb de lolly met het haar erop.' ' Het resultaat is dat ouders overboord werken om de zaken gelijk te trekken, omdat het moeilijk (en vervelend) is om een ​​kind ongelukkig te zien.

twee Wat het zou moeten betekenen is 'gewoon'.

'Als we 'gewoon' zeggen, bedoelen we dat we alle kanten van het probleem, alle variabelen en mensen in overweging nemen', zegt Braun. 'Eerlijkheid gaat echt over je kind geven wat het op dat moment nodig heeft.' Het kan heel praktisch zijn (een kind heeft nieuwe schoenen nodig omdat zijn voeten sinds september een halve maat zijn gegroeid) of emotioneel (kind heeft een zware dag, dus mama neemt hem een ​​keertje mee uit eten). Wanneer de andere broer of zus onvermijdelijk weigert - Ik wil ook met mama naar Chick-fil-A - het eerste instinct van veel ouders is om te zeggen: 'Oké, ik neem je morgenavond mee.' Doe dat niet, zegt Braun: 'Het ondermijnt de afweging. Het laat hem weten dat hij hetzelfde zal krijgen, en dat is niet het leven.' In plaats daarvan zou het doel moeten zijn om een ​​kind te leren dat wat niet eerlijk lijkt (in zijn ogen) nog steeds juist en rechtvaardig is - omdat aandacht (en, oké, soms wafels) een noodzakelijk probleem oplost of een pijn geneest. 'We willen dat onze kinderen met mensen kunnen opschieten, en daarvoor moet je iemands perspectief waarderen, een gevoel van empathie ontwikkelen', zegt Gail Heyman, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Californië, San Diego.

3 Zeg niet: 'Het leven is niet eerlijk.'

O, het is verleidelijk. Vooral voor de kleine onrechtvaardigheden die alleen voor een zesjarige opdoemen (grootte en vorm van Play-Doh-toewijzing, tijdsduur op de schouders van de ouders). 'Die zin zegt helemaal niets voor een kind', zegt Braun. Het betere antwoord: 'Volgens mij zeg je dat je het niet leuk vindt. Je bent ongelukkig.' Voor de kleine dingen, vervolg met 'Ja, ik ga niet altijd ijs op exact dezelfde manier scheppen.' Of (als het op spullen aankomt): 'Je wilt een nieuw paar schoenen - ik snap het. En als je voeten groeien, krijg je ze.' Leg niet te veel uit. 'Als je achterover buigt met antwoorden, loop je het risico dat een kind denkt: ik krijg de aandacht die ik wil', zegt Braun. Maar veeg het ook niet af. 'Als een kind iets meer krijgt, ook al is daar een goede reden voor, maar je praat er niet over, dan ontstaat er verborgen wrok', zegt Heyman. Soms zullen uw kinderen perfect zijn - een situatie is echt onrechtvaardig. 'Misschien komt er een kind thuis en zegt: 'De leraar heeft de hele klas gestraft voor iets dat één kind heeft gedaan. Dat is niet eerlijk.' Dat is de kans voor een goed gesprek, in het besef dat het lastig kan zijn', zegt Heyman. 'Misschien zouden ze het niet zo hebben aangepakt, maar ze kunnen proberen het perspectief van de leraar te zien.'

4 Goed nieuws! Je bouwt veerkracht op.

Naast het ontwikkelen van empathie, leren kinderen teleurstelling te tolereren. 'Er gebeuren allerlei dingen in het leven van een kind die niet eerlijk lijken. Maar we beroven ze van de mogelijkheid om veerkracht te leren als we alles gelijk en goed maken', zegt Braun. (Voor oudere kinderen berooft dit hen ook van elementaire wiskundige vaardigheden: uw kind wordt afgekeurd omdat hij er één cadeau heeft gekregen en zijn zus er drie? Leg uit hoe haar drie kleinere dingen optellen tot zijn nieuwe fiets.) Wanneer uw kind een rauwe deal, sympathiseer en ga verder. Wees oprecht. 'Ja, dat is beroerd. Ik begrijp waarom je hier boos over bent.' Deel vervolgens uw eigen teleurstellingen - de promotie die u niet kreeg, de vriend die u teleurstelde. Braun zegt: 'We moeten modelleren hoe we kunnen reageren op de concepten die we willen dat ze leren.'