Kinderen houden graag hun spullen vast. En dat spul omvat, maar is niet eens in de verste verte beperkt tot: kartonboeken, haaraccessoires, poppenkleertjes, plastic fruit, plastic legermannen, plastic kassa's, tandenfeebriefjes, potloodkrabbels, papieren vliegtuigjes, kleisculpturen, zilveren supermarktmunten, stuiterballen, kartonnen forten en huiswerkkladjes voor rugzakken. Echt eenvoudig vroeg Dr. Julie Pike, een gediplomeerd psycholoog en expert op het gebied van de behandeling van angststoornissen (ze was op drie seizoenen van TLC's Hamsteren: levend begraven !) om uit te leggen waarom het zo moeilijk is voor een kind om afstand te doen van een onbeduidende Pokemon-instructiekaart die al drie maanden onder zijn bed ligt en toch NIET ERUIT KAN WORDEN GEWORPEN! En om ouders te helpen kinderen te leren loslaten, zodat we het niet voor hen hoeven te doen (cue tantrum).

RS: We gebruiken de term hoarder hier losjes. Wat is de klinische definitie van een hoarder?
JP: De diagnostische definitie van hamsteren is wanneer mensen zoveel items verzamelen dat ze een van hun ruimtes niet kunnen gebruiken voor het beoogde doel en het schaadt hun leven. Dit betekent dat het hen klinische problemen bezorgt, of dat het een veiligheidsrisico vormt.

RS: Waarom zijn de meeste kinderen meesters in accumulatie?
JP: Het is een combinatie van nature en nurture. Biologisch gezien is het logisch dat ieder mens middelen zou willen vasthouden die zij essentieel achten of nuttig zouden kunnen zijn. We zijn zelfbeschermend van aard. Denk daar eens over na als je naar het object in kwestie kijkt. Is dit iets waar het kind een sentimentele band mee heeft? Hun teddy of deken? Dat wordt meestal gezien als gezonde gehechtheid. Of zijn het gewoon dingen die niet worden gebruikt?

Wat opvoeding betreft, zeg ik altijd tegen ouders: kinderen luisteren niet naar wat je zegt, ze kijken naar wat je doet. Het gewenste gedrag moeten we zelf modelleren.

RS: Dus hoe kunnen we hen helpen afstand te doen van de dingen die geen waarde hebben? Zoals bijvoorbeeld tientallen gekleurde stroken computerpapier (ook wel streamers genoemd)?
JP: Maak een regel. Als de items over een maand vanaf vandaag niet zijn gebruikt, gaan we ze recyclen. Of maak er een traditie van: plan regelmatig een schoonmaakdag voor het hele gezin.

Dit is belangrijk: geef kinderen een reden waarom ze het doen. Vertel hen dat je de grotere dingen gaat geven aan mensen die het nodig hebben, om te delen met je grotere gemeenschap. Focus op waar de dingen heen gaan.

RS: Vanaf welke leeftijd kun je een kind vragen om haar eigen ruimte op te ruimen?
JP: Zeker op vijfjarige leeftijd. Vraag haar een speeltje uit te kiezen dat ze wil delen met een andere kleine jongen of meisje. Natuurlijk zal haar eerste reactie waarschijnlijk zijn: Nee, nee, dat is mijn speeltje! En hier komt ACT (acceptatie- en commitment-therapie) om de hoek kijken. Accepteer dat ze zich zo voelt - en geef het speeltje toch weg. Gebruik altijd het woord en , niet maar . Het is oké om je zo te voelen als jij, en we gaan het hoe dan ook doen omdat delen een van onze familiewaarden is.